Eksik Birşey mi Var ?

Ben de suçluyum.  Tv den değil netten takip ettim. Benim şartlarım bunu gerektiriyordu belki ama yine de bunca sevdiğim bir dizi için elimden geleni yapmalıydım... Zamanında alaka gösteremedim şimdi eski bölümleri sar sar baştan izleyip gülerken üzülüyorum... Tıpkı Leyla ile Mecnun'da olduğu gibi... Sona yaklaştıkça kızıyorum kendime ve benim yaptığımı yapan sevenlerine de..

Hayat hep bundan ibaret işte , zamanında kıymet bilemeyip, kaybettikten, iş- işten geçtikten sonra aklımız gelmiyor mu başımıza?.

Öldükten sonra kıymet bildiklerimiz,

Ayrıldıktan , ağzımızdan çıkanlarla kulaklarımızın frekans bulamadığı sözlerimizle kırdıktan sonra özlediklerimiz için,

Çalışırken söylenip kaybettiğimiz tüm işlerimiz için,

Hastane koridorlarında peşinde gezdiğimiz, zaman ayırmadığımız sağlığımız, 

Aynada yüzümüzdeki çizgilerimizle, ağaran saçlarımıza baktığımızda hayıflandığımız, gençliğimiz için,

Gittikten sonra kıymet bildiğimiz herşeyimiz için,.

Doyamadığımız ,elimizden bihaber kayıp giden herşey için.. 

Soluyamadığımız mavi gökyüzü,

Tutamadığımız, yanından geçtiğimiz gül dalları,

Koklayamadığımız leylaklar için,

Başını okşayamadığımız serçeler, kediler ve köpekler için...

Gözünden derdini anlayamadığımız, ilgilenmediğimiz kaybettiğimiz dostlarımız için,

Sevgisini anlayıp gönülden karşılık veremediğimiz yar için,

Büyürken eğitim derdine kurallarımızla terbiye peşindeyken sevişip oynaşamadığımız çocuklarımızın büyürken göz açıp kapayısıya geçen yılları için,

Sağlam atarken  içtiğimiz sigaralarla damarlarını tıkayıp yaralı bıraktığımız kalbimiz için,

Öylesi kolayken boşver demek, kafamıza takıp daralttığımız beyin damarlarımız ve öldürdüğümüz geri dönüşü olmayan sinir hücrelerimiz için,

İnsan sıfatından yoksun, yeyip bakmadığımız,  çürüttüğümüz  dolgulu, protezli dişlerimiz için,

Karakterimize bastığı karabasanlarla başedemeğimiz ve de inemediğimiz çocukluk psikolojimiz için ,

Titreyen parmaklarımız için,

Her gece yastığımıza başımızı koyduğumuzda yaşadığımız pişmanlıklarımız,

Her sabah yatağımızda gözümüzü açtığımızda yüreğimizde sızısını duyduğumuz kaybedişlerimiz için

Bu kıyıdan el sallayalım hep birlikte...

İsmail Abi nin ölen babası gibi,

Dönmeyeceğini bildiğimiz o gemi belki bir gün gelir diye...

Geçmişinize hürmetle, Luck...